จงให้ความสำคัญต่อสิ่งที่ถูกต้อง มากกว่าสิ่งที่ถูกใจ
Group Blog
 
 
มีนาคม 2560
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
21 มีนาคม 2560
 
All Blogs
 
เส้นทางชีวิต... กว่าจะถึงพันตำรวจเอก ตอนที่ ๖๘





แล้วจู่ๆ วันหนึ่ง ก็มีเด็กของผมคนหนึ่ง มาจากศรีราชา มาบอกว่า

นักเลงศรีราชาคนหนึ่งให้มาบอกว่า เขาอยากเจอผม เขาว่า ผมเก่งแต่ในเครื่องแบบ ถ้าแน่จริงก็ให้ไปหาเขาได้ แต่อย่าใช้เครื่องแบบ

ตอนที่เด็กมาบอกนั้นผมนั่งกินเหล้าอยู่กับ ทวิช

เขาก็ถามว่าไอ้นักเลงคนนั้นมันชื่ออะไร

เด็กบอกว่าชื่อ เซียะ

ผมไม่เคยได้ยินแต่ ทวิช รู้จัก เขาบอกผมว่า ไอ้คนนั้นมันดังจริงๆ ที่ศรีราชา

ทวิชรู้ใจผมว่า คำท้าอย่างนี้ ผมไม่หนี เขาพูดกับผมว่า

“เฮ้ย.. ถ้าคุณจะไปเมื่อไร บอกผมด้วย อย่าประมาทมัน ”

ผมรับปากว่าจะบอกเขา แต่ในใจนั้น ผมจะแอบไปคนเดียว จะมีตำรวจคู่ใจไปอีกคนหนึ่งเท่านั้น และผมกำหนดไว้แล้วว่า จะเอาใครไป

วันหนึ่งผมก็แอบไปศรีราชา กับตำรวจคู่ใจของผมคนนั้น เกาะรถสองแถวไป แต่งตัวนอกเครื่องแบบ

ผมไปถึงศรีราชาก่อนเที่ยงนิดหน่อย  ผมต้องถามชาวตลาดว่า บ้านเซียะอยู่ที่ไหน ชาวบ้านรู้จักเซียะดี เขาบอกที่อยู่ของเซียะให้ ผมบอกให้ตำรวจไปตามตัวเขามา ผมคอยอยู่กลางตลาด

ตำรวจของผมกลับมาบอกว่า เซียะอยู่ที่โรงบิลเลียด ซึ่งหาไม่ยาก

ผมหาโรงบิลเลียดเจอ แล้วก็เปิดประตูเข้าไป

ตำรวจของผมที่รู้จักเซียะ ชี้ให้ดูตัวเซียะ เขากำลังนั่งเชียร์บิลเลียดอยู่ที่ม้ายาวสำหรับคนนั่งดู

ผมเดินเข้าไปหาเขาคว้าข้อมือ จูงออกมานอกโรงบิลเลียด ออกมาที่กลางลาน ซึ่งมีถนนผ่ากลางตลาดด้วย

เซียะทำหน้าตื่นๆ เขายังไม่รู้ว่า ผมเป็นใคร และไม่รู้เหมือนกันว่าผมจูงมือเขาออกมาทำไม

พอถึงกลางลานผมก็ปล่อยมือเขา แล้วก็เปิดรายการโดยไม่พูดพล่ามทำเพลง

ผมตะบันหน้าเขาทันที

เท่านั้นเซียะ ก็รู้ว่าว่า ผมจูงเขาออกมาทำไม

เขาสู้  รูปร่างเซียะกับผมเครือกัน แต่เขาหนากว่าผมหน่อย

พอตั้งหลักได้ เขาก็ปราดเข้ามาทันที

ผมหยุดเขาด้วยปลายเท้าแล้วก็เตะตาม ตามแบบฉบับมวยไทยที่ผมเรียนมาจากโรงเรียนนายร้อย

ครูของผมคือสิบตรี บัว วัดอิ่ม ลูกไม้ลูกเล่นมวยไทย ฉกาจแค่ไหน คนสมัยนั้น รู้จักกันดี

ผมไม่ปล่อยให้เขาตั้งตัวได้ รุกกระหน่ำเข้าไป จนเซียะตั้งตัวไม่ติด ลูกตามของครูบัว ฉมังนัก

พอเซียะ ทรุดลงบนพื้น ผมก็ปล่อยลูกเตะเข้าที่ปลายคาง

เท่านั้นเซียะ ก็นอนแน่นิ่งอยู่บนถนน คลุกฝุ่น

ผมขอให้ตำรวจไปขอม้าชาวบ้านมาได้ตัวหนึ่ง ก็เอา เซียะ ใส่กุญแจมือโช่ ล่ามผูกติดอานม้า  แล้วผมก็ขี่ม้าตัวนั้น ลาก เซียะ ไปจากที่นั่น

ผมปล่อยเซียะ ไว้ตรงนั้นไม่ได้ เดี๋ยวมีฤทธิ์ไปกล่าวหาว่า ผมทำร้ายร่างกาย ยังไงๆ ก็ต้องป้องกันไว้ก่อน

ผมลากเซียะ มาไว้ที่โรงพักศรีราชา

วันนั้นเซียะ ยับเยินที่สุดในชีวิตของเขา

ผมลงประจำวันว่าเซียะ ทำร้ายร่างกายผมก่อน ผมจึงจำต้องป้องกันตัว แต่ผมไม่เอาเรื่อง ขอให้ทางนายร้อยเวรที่นั่น ลงประจำวันให้ผม และให้ เซียะ รับทราบด้วย

นายร้อยเวรเป็นนายตำรวจมีอายุพอๆ กันกับนายตำรวจที่กองเมือง ที่อยู่ด้วยกันกับผม

เขาตกใจเมื่อเห็นเซียะ ยับเยินมาอย่างนั้น จะไม่กล้าเขียนประจำวัน

ผมฝากเซียะ ไว้ที่นั่น แล้วบอกเขาว่า แล้วแต่เขาจะทำอย่างไร ผมมีหน้าที่มาแจ้ง ถ้าเขาจะไม่รับก็แล้วแต่ แต่ผมจะต้องไปลงประจำวันที่กองเมืองด้วย และรายงานให้ผู้กำกับฯ หลวงนรินทร์ฯ ทราบ แล้วผมก็เดินทางกลับเมือง

ทีนี้ผมก็ดังไปทั่วศรีราชา หมวดหนุ่มน้อยปราบ เซียะ ลงเสียแล้ว

ชื่อของผมดังลงมาถึงหนองมนซึ่งตอนนั้น ยังขึ้นอยู่กับศรีราชา เป็นเพียงตำบล

ผมไม่ทราบว่าทางโรงพักศรีราชาเขาทำยังไงกับ เซียะ แต่ผมไม่ได้เห็นเซียะ อีกเลย เขาหายหน้าไปจากบ้าน   ไม่มีใครรู้ว่าเขาหายไปไหน

แต่คนอย่างเซียะ ประมาทไม่ได้ และผมก็ยังไม่ทิ้งศรีราชา






Create Date : 21 มีนาคม 2560
Last Update : 22 มีนาคม 2560 19:38:48 น. 1 comments
Counter : 580 Pageviews.

 


โดย: ก้นกะลา วันที่: 25 มีนาคม 2560 เวลา:17:23:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ธารน้อย
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [?]




New Comments
Friends' blogs
[Add ธารน้อย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.