bloggang.com mainmenu search
เขียนเกี่ยวกับการ์ตูนมานานยังไม่เคยเขียนเกี่ยวกับการ์ตูนไทยเลย วันนี้ถือโอกาสรีวิวการ์ตูนไทยหนึ่งเรื่อง การ์ตูนเรื่องนี้ได้เข้าร่วมงานการ์ตูนนานาชาติ ครั้งที่ 6 (The Sixth International MANGA Award 2013) ที่ประเทศญี่ปุ่น และคว้ารางวัลชนะเลิศ Gold Award มาครอง


"ปกของการ์ตูนเรื่องนี้เล่ม ๑"


ขื่อเรื่อง แว่วกริ่งกังสดาล
ผู้เขียน หมู-โกสินทร์ จีนสีคง
สำนักพิมพ์ สยามอินเตอร์คอมมิคส์ (CartoonThai Studio)
ราคา 45.- บาท (คุ้มค่าจริงๆ)

แนวการ์ตูน
ออกแนวคอเมดี้ มีกลิ่นอายฮาเร็มนิดๆ สอดแทรกความรู้เรื่องดนตรีไทย


เนื้อเรื่อง

เป็นเรื่องเกี่ยวกับมือกลองร็อกเกอร์หนุ่มน้อยชื่อขุนทอง ที่จู่ๆ ก็กลายเป็นคนไม่มีที่ซุกหัวนอนอย่างกะทันหัน อันเนื่องมาจากแม่ที่หย่ากับพ่อของเขานานแล้วนั้นกำลังจะแต่งงานใหม่กับมหาเศรษฐีที่ดูไบ และตัดสินใจขายบ้านทิ้งไป ไอ้ขุนทองจึงต้องระเห็จไปหาพ่อผู้เป็นครูสอนดนตรีไทยฝีมือฉกาจที่เกาะระฆัง แต่จะมาอยู่บ้านครูดนตรีไทยแล้วเล่นดนตรีร็อกมันก็กระไรอยู่ เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ดังนั้น ร็อกเกอร์หนุ่มจึงต้องมาหัดเล่นดนตรีไทย เรื่องราวสนุกๆ จึงเกิดขึ้น


"สันปกของการ์ตูนเรื่องนี้"


แว่วกริ่งกังสดาล

เรื่องของสันปกที่ตั้งใจเอาภาพสันปกมาให้ดู เพื่อที่จะชี้ให้เห็นว่า ถึงจะเป็นการ์ตูนไทยเรื่องนี้มีสันปกสองแบบ ผมชอบแบบด้านบนมากกว่าแบบด้านขวา เพราะแบบด้านขวามันดูรก ตรงนี้คงต้องขึ้นอยู่กับทางสำนักพิมพ์แล้วว่าจะพิจารณาอย่างไร


ส่วนตัวผมว่าเรื่องนี้สนุกมาก อ่านแล้วขำกระจาย ลายเส้นก็งาม เป็นการ์ตูนไทยอีกเรื่องที่ผมชอบ ส่วนหนึ่งเนื่องมาจากการไม่พยายามยัดเรื่องความเป็นไทยเข้าไปมากเกินไป ถึงแม้เนื้อเรื่องหลักจะเป็นดนตรีไทยก็ตาม อีกทั้งราคาที่อยู่ในระดับมาตรฐาน มาตรฐานการ์ตูนตอนนี้ราคาอยู่ที่ 45.- บาท

หลังจากที่อ่านจบก็ได้คิดอะไรหลายๆ อย่างเป็นต้นว่ามุขในเรื่องซึ่งคนไทยอ่านคงขำน่าดู แต่คนต่างชาติอาจไม่รู้เนื่องจากไม่มีความรู้ทางด้านวัฒนธรรมไทย เช่นตอนเปิดเรื่อง ที่มีเพลงเจ้าขุนทอง หรือแม้แต่ผ้าขาวม้า แต่มองอีกมุมนี่ไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวล เพราะการ์ตูนญี่ปุ่นก็มีปัญหาแบบเดียวกัน คือเอาวัฒนธรรมใส่ลงไปในการ์ตูน คิดว่าถ้าเรื่องนี้ขายไปต่างประเทศคงต้องมีการเขียนอธิบายกันเยอะเช่นเดียวกับการ์ตูนญี่ปุ่นที่ขายในไทย

ผมชอบฉากที่เห็นแล้วรู้ว่าเป็นประเทศไทย เห็นกำแพงแล้วรู้สึกได้เลยว่านี่แหละเมืองไทย หรือแม้แต่ท่าเรือ รวมไปถึงภาพตอนเปิดตอนของแต่ละตอน ซึ่งเริ่มตั้งแต่ตอนที่ ๓ เป็นต้นไป ภาพจะต่อเนื่อง


"ภาพตัวอย่างของการ์ตูนเรื่องนี้ ๑"


ถ้าพูดถึงผู้หญิงในการ์ตูนเรื่องนี้ต้องบอกเลยว่า คนเขียนหลอกกันได้นะ สำหรับพี่น้องสามใบเถา

คนโต ชื่อหนึ่ง การ์ตูนไทย หน้าแบบการ์ตูนไทยทั่วไป คนรอง ชื่อสอง ดูแล้วออกแนวสาวซึน แต่คนสุดท้ายนี่สิ ชื่อสาม เป็นผู้ชาย สาวดุ้น หลอกกันได้!! จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ถูก เพราะถ้าสังเกตชุดที่ใส่ตั้งแต่เปิดตัวครั้งแรกก็น่าจะพอรู้ได้ ดูจากเสื้อ รวมไปถึงกิริยาบางอย่าง พอจะทำให้เดาได้ว่าเป็นผู้ชาย

สำหรับพลอย ผมรู้สึกว่าคล้ายอาซึเนี๊ยว ในเรื่องเค-อง เพราะทรงผมทวิลเทลด้วยมั้ง

ในส่วนของ Special สถานที่สำคัญ ยังมีอีกหลายที่ที่ยังไม่ปรากฏในเล่มแรก ก็ต้องดูกันต่อไปว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางไหน โดยส่วนตัวผมชอบพวก Special ท้ายเล่มแบบนี้ มันทำให้รู้สึกว่าคนเขียนเอาใจใส่ดีในเรื่องการเขียน


"ภาพตัวอย่างของการ์ตูนเรื่องนี้ ๒"


ถึงจะชมก็เยอะ แต่ก็มีบางจุดที่ต้องติ เช่น

ทรงผมเด็กไทย ต้องผมเกรียนหรือติ่งหูสิ หรือจะบอกว่าเด็กนาฏศิลป์ไว้ผมได้ ไม่สมจริงเลย (อันนี้ล้อเล่นครับ ทำจริงเลิกซื้อเลยนะเออ)

หน้า 170 กับหน้า 174 ท่าชี้นิ้วของจ้อนภาพซ้ำ 100% อ่านครั้งแรกงงถึงขนาดเปิดกลับย้อนหลังกลับไปดูเลยทีเดียว ตรงนี้ไม่แนะนำให้ใช้ภาพซ้ำ เปลี่ยนมุมหรือวาดใหม่ไปเลยจะดีกว่า

จุดสุดท้ายคือ ล้อการเมือง เนื่องจากอาจก่อให้เกิดดราม่าได้ง่าย ยังไงกันไว้ดีกว่าแก้ดีกว่า


"ภาพตัวอย่างของการ์ตูนเรื่องนี้ ๓"


ก็ถือว่าเป็นการ์ตูนที่น่าอ่านอีกเรื่อง มีโอกาสก็ซื้อมาอ่านเถอะ ผลงานดีๆ ถือเป็นการช่วยเหลือคนไทย และวงการการ์ตูนไทยด้วย
Create Date :02 พฤษภาคม 2556 Last Update :2 สิงหาคม 2560 16:43:17 น. Counter : 10548 Pageviews. Comments :105