เมื่อปี 1991 เคยไปเที่ยวKawaguchikoมาแล้ว ค้างคืนที่นั่นด้วยหนึ่งคืน
สมัยนั้นเราก็เหมือนเด็กที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องเที่ยวเท่าไหร่
ผู้ใหญ่ไปไหนเราก็ตามไปด้วย เงินก็ไม่ค่อยมี
คอมพิวเตอร์ก็ยังไม่เคยเล่น ไปเที่ยวครั้งนั้นเลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย อิๆ



หลังจาก 21 ปีผ่านพ้นไป วันนี้ก็มาอีกครั้ง ตรงกับวันที่ 25 ตุลาคม 2012
มาแบบศึกษาทางอินเตอร์เน็ตเรียบร้อย ว่าขึ้นรถด่วนบัสที่ไหน อย่างไร



ป้าซิ่งตื่นตั้งแต่ตีห้า อาบน้ำ แต่งตัวแบบทะมัดทะแม่งหน่อย เสร็จสรรพ์
ก็ออกจากบ้านตอน 6 โมงเช้า นั่งรถไฟไปลงที่สถานีชินจุกุ(shinjuku)



เดินออกจากสถานีชินจุกุ ไปหาอู่รถ Keio Bus Highway
ออกทางด้านรถไฟสาย Keio Line มีห้างฯ My Lord อยู่ใกล้ๆ
ส่วนอู่รถนั้นอยู่ใกล้กับอาณาเขตของเครื่องไฟฟ้ามากมายจิปาถะฯ











ราคาตั๋วรถบัสราคา 1,700 yen รถออกเวลา 07:10 A.M.
พนักงานบอกให้ออกไปรอข้างนอกตรงริมถนนที่ 26 จะมีตัวเลขมองเห็น
ในตั๋วมีเลขที่นั่งเรียบร้อยแล้ว



ป้าซิ่งขอกดน้ำที่อยู่ใกล้ๆเพื่อเป็นเสบียงตอนอยู่ในรถก่อน
ระยะทางจากชินจุกุ ไป คาวากุจิโกะ ประมาณ 2 ชั่วโมง











ป้าซิ่งมาคนเดียว ก็ใช้แรงงานญี่ปุ่นช่วยถ่ายรูปให้หน่อย ตามระเบียบ



มีห้องน้ำสะอาดๆอยู่ในรถ เวลาเข้าไปใช้
พยายามเกาะเหล็กที่มีไว้ให้เกาะหน่อย รถมันแล่นเร็วพอสมควร



รถรับผู้โดยสารข้างทางเป็นระยะ แต่หลังจาก 1 ชั่วโมงผ่านไปไม่มีแล้ว



อีกครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึง Kawaguchiko เริ่มเห็นฟูจิซังทางหน้าต่างรถแต่ไกลๆแล้ว



รถแล่นมาถึงฟูจิไฮแลนด์ (Fuji Highland) เป็นสวนสนุกก่อนถึงคาวากุจิโกะ
คนลงจากรถไปครึ่งรถแล้ว ป้ายหน้าคือป้ายสุดท้ายคือคาวากุจิโกะ



ป้าซิ่งพึ่งบริการ Kawaguchiko Sight Seeing Bus-Retro bus
จะลงป้ายไหน จุดไหนก็ได้ ตามรายการที่บรรจุอยู่ในแผนที่
สังเกตุตามป้ายที่มีเลขที่กำกับ ราคา 1,000 yen





ตั๋วรีโทรบัส เวลาขึ้นรถก็ชูให้คนขับดูหน่อย
เขาจะได้ไม่ต้องบอกค่าโดยสารเหมือนคนอื่น
ตั๋วรถนั้นมีขนาดโปสการ์ด ป้าซิ่งใช้เสร็จก็เขียนที่อยู่ไปชิงโชคทันที
เอ๊ย......ไม่ช่ายๆ เขียนที่อยู่ในเมืองไทยส่งเข้าตู้ไปรษณีย์ตอนเราเที่ยวเสร็จแล้ว
เพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึก ค่าแสตมป์ 100 yen ก็ถึงเมืองไทยแล้วค่ะ






รถรีโทร ขับไปตามจุด บางคนก็ลง บางคนก็หยิ่งไม่ลง
แต่เราลงที่ป้ายเบอร์ 21 จุดนี้คนลงกันเพียบ เพราะเห็นภูเขาไฟฟูจิหรือฟูจิซัง ได้เด่นชัดมาก
มีร้านบลูเบอรี่ มีไอศครีมให้กิน มีให้เราซื้อของฝากและของที่ระลึก
ป้าซิ่งเห็นไร่ลาเวนเดอร์ ชอบใจมาก เพราะป้าชอบกลิ่นหอมของลาเวนเดอร์
ชอบเอามือไปจับเบาๆแล้วเอามือมาดม มันหอมกลิ่นลาเวนเดอร์แล้ว

















อนุสรณ์ฟูจิซัง ชื่อฟูจิ ซัง เป็นที่มาของตัวเลขเดือนและวันที่นี่เอง 2 23

ภูเขาไฟฟูจินี้เป็นภูเขาที่สูงที่สุดในญี่ปุ่น ชาวญี่ปุ่นเรียกภูเขาไฟฟูจิว่า ฟูจิซัง
มีความสูงราว 3,776 เมตร (12,388 ฟุต)

ภูเขาไฟฟูจิเคยระเบิดมาแล้วซึ่งครั้งหลังสุดที่ระเบิดคือเมื่อปี พ. ศ. 2250 (ค.ศ. 1707) ซึ่งตรงกับยุดเอโดะ





จริงๆวันที่ไปก็อากาศดีอยู่ค่ะ พอดีเรามาจุดนี้มีเมฆมาบังภูเขามั่ง
มีเมฆก้อนดำๆบางๆมาบ้าง ท้องฟ้าไม่เปิด เลยไม่เห็นแจ่มชัด
หรือว่าเช้าไปต้องรอตอนเที่ยง ก็ไม่รู้ค่ะ
ใครอยากถ่ายรูปได้สวย ท้องฟ้าเปิดสดใส คงต้องนั่งรอจังหวะไปเรื่อยๆ

หลังจากที่ตื่นเต้นเมื่อเห็นฟูจิซังอยู่ใกล้ๆสายตาไปแล้ว
ถ่ายรูปอิ่มหนำสำราญพอสมควร ได้เวลาซื้อของที่ระลึกกันค่ะ
มาดูว่าร้านบลูเบอรี่ที่ Shizen Seikatsu-Ken มีอะไรบ้าง???







หิ้งนี้มีหมอนบรรจุลาเวนเดอร์ทั้งชั้น และ รูปแบบอื่นๆ





เม็ดละลายเพื่อแช่น้ำในอ่าง มีหลายกลิ่นให้เลือกซื้อ



พวกสบู่กลิ่นหอม



ผลไม้แห้งมาจากลูกส้มญี่ปุ่น



ขนมคุ๊กกี้ ,เค้ก, โมจิ ต่างๆ







ของที่ระลึกต่างๆ










แยมผลไม้





ภายในร้านมีเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม พวกกาแฟ น้ำผลไม้และไอศครีม
ไอศครีมมีรสบลูเบอรี่ รสวานิลา และ รสผสมบลูเบอรี่และวานิลา







ป้าซิ่งซื้อไอศครีมรสบลูเบอรี่ มานั่งกินใต้ซุ้มกีวี
แล้วนั่งมองแต่ภูเขาไฟฟูจิที่อยู่ตรงหน้า มันชั่งผ่อนคลายได้ดีจริงๆค่ะ





ได้เวลารถมารับไปจุดอื่นๆแล้ว ป้าซิ่งตั้งใจไปลงที่จุดที่ 7
คือ Kawaguchiko Herb-Kan เกี่ยวกับต้นไม้ พืชสมุนไพรต่างๆ ดีกว่า







ที่นี่เป็นจุดที่ประทับใจของป้าซิ่งด้วยเหมือนกันค่ะ



ลักษณะร้านเป็นบ้านญี่ปุ่นสองชั้น มีดอกไม้แห้งอยู่เต็มเนื้อที่ชั้นบนสุด
สวยงามมาก มีทีสอนประดิษฐ์ดอกไม้เข้าช่อ หรือ
จะเซรามิคผนึกดอกไม้แห้งลงไป หรือว่า จะทำกระดาษมีดอกไม้แห้ง
ด้านล่างขายของจิปาถะ รวมด้วยซาเตลล่าเค้ก และเครื่องดื่มต่างๆ
ด้านหลังร้านมีต้นไม้สดขาย

ดอกไม้แห้งบนเพดาน



















ผนังด้านข้าง ของชั้นบน มีดอกไม้แห้งเข้าช่อ ขาย ดูๆกันไปค่ะ







ของที่ตั้งวางขาย





ลงมาดูชั้นล่าง บนเพดานมีดอกไม้แห้งอยู่ตรงบริเวณแคชเชียร์







ร้านนี้จัดวางของได้อารมณ์ผ่อนคลาย น่านอน และอบอุ่นดีค่ะ









วันเกิดมี 366 วัน ใครมีเพื่อนๆอยากให้เป็นของขวัญวันเกิด ก็หาซื้อกันค่ะ





พาไปชมต้นไม้ด้านหลังร้านกันค่ะ







ต้นลาเวนเดอร์ ต้นละ 200 yen



ต้นนี้มีดอกสีชมพูอ่อนมีกลิ่นหอมมาก
กลิ่นของมันประมาณกลิ่นดอกพุดซ้อน
แต่ดอกสีชมพูนี้มันหอมหวาน




ก่อนลาจากร้านซื้อน้ำดื่มสะอาดที่มาจากฟูจิซังหน่อย




ซื้อเม็ดอมกลิ่นกุหลาบกล่องเดียว น่าทดลองกินตั้งแต่อยู่ทีร้าน
มากินตอนขึ้นรถไปแล้ว รู้ว่าอมแล้วมีกลิ่นกุหลาบแท้จริงแบบนี้
รู้งี้ รู้โง้น ซื้อซะ 5 กล่องก็ดีหรอก???




ผ้าโปร่งมีระบายลูกไม้เป็นถุงใส่อะโรม่าลาเวนเดอร์ที่บรรจุในกระดาษรากไม้บางๆ





ออกมานั่งรอรถรีโทรเพื่อกลับสู่ป้ายสถานีรถ Kawaguchiko
วันนี้พอแค่นี้ก่อน เพราะจะไปโอไดบะต่ออีก





มาถึงสถานีแล้ว มองหาตู้ไปรษณีย์รุ่นเก๋าของญี่ปุ่น ส่งการ์ดกลับเมืองไทยค่ะ




ซื้อตั๋วกลับชินจุกุ ราคา 1,700 yen ราคาเหมือนตอนมาเลยค่ะ
ได้เที่ยว 12:10 น.



มีร้านอาหารเล็กๆอยู่ในสถานีคาวากิจิโกะด้วย
แต่เวลาไม่พอที่นั่งกินแล้ว ไม่รู้จะนั่งรอคิวนานแค่ไหนด้วย
ขึ้นรถเลยดีกว่า รถก็มาพอดีเลย





กิจกรรมบนรถของป้าซิ่ง ฮ่าๆๆ





สองชั่วโมงต่อมา มาอยู่ที่สถานีชินจุกุแล้ว
เวลาตอนนี้อยู่ที่บ่ายสองโมง 14:00 น. ยังไม่ได้กินข้าวมื้อกลางวันเลย
เดินมาที่ห้างฯ My Lord ที่ชั้น 9 อาหารราคาที่ละ 1,000 yen
มีบุฟเฟ่ต์สลัด, ซุป ,ของหวาน และ เครื่องดื่ม มีน้ำชา และ น้ำแครอท
รวมแล้วเสร็จไม่ต้องจ่ายเพิ่มราคา 1,000 yen ถือว่าราคาถูกมากๆเลยค่ะ










ป้าซิ่งสั่งเมนไทโกะกับไข่ออนเซงในกะทะร้อน



กินอาหารจ่ายเงินไป 1,000 yen เรียบร้อยเตรียมขึ้นรถไปเลโก้แลนด์(LEGOLAND) กันต่อ
ดูบล๊อคถัดไปด้านล่างนะคะ ขอบคุณท่านผู้อ่านค่ะ