เพื่อนป้าซิ่งคนนี้เป็นไกด์พานักท่องเที่ยวญี่ปุ่นไปตีกอล์ฟ
หาเวลาที่จะพบเธอยากจัง อีกอย่างเธออยากให้ของขวัญป้าซิ่งมานานแล้ว
แต่ไม่รู้จะให้อะไรดี
(เธอบ่น)
มีอยู่วันที่เธอว่าง มานั่งที่บ้านป้าซิ่ง เผอิญๆวันนั้นมีรายการทางทีวี
ออกอากาศอาหารจีนไม่รู้ที่ไหน มีอาหารเมนูเป็ดปักกิ่ง
เห็นแล้วน่ากินน้ำลายหก
ป้าซิ่งเห็นแล้วก้อ อยากกินเป็ดปักกิ่ง เดชิเบลของป้าซิ่งไปกระทบหูเพื่อนสนิท
ดังโป๊ะ(เช่)
เพื่อนได้ยินดังนั้น ก็บอกป้าซิ่งว่า
"งั้นฉันนึกออกแล้ว ฉันจะพาไปเลี้ยงบนตึกใบหยก2 เป็นของขวัญ"
ป้าซิ่ง "ของขวัญอะไรของแกว่ะ "
เพื่อนป้าซิ่ง "ของขวัญวันเกิดอยากจะกินน่ะดิ"
ป้าซิ่ง ก็แสดงท่าชูฮกสไตร์เก็งจีนตอบสนองแกเพื่อนทันใด
พร้อมขอเบิ้ล ขอครอบครัวน้องสาวเข้าไปด้วย
เพื่อนสนิท บอกว่าได้ๆๆๆๆ เอาให้สะใจไปเลยจ้า ยินดีๆๆๆๆๆ
พร้อมดูกระเป๋าตังค์ใบใหญ่จนเหลือเท่ามด
ตกลงกันวันศุกร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ ก็มาถึงเป็นวันสุดสัปดาห์เงินเดือนออก
จ๊ากกกกกกกกก
ออกจากบ้านแจ้งวัฒนะไปตึกใบหยก2 แล้วอยากร้องไห้ท่าทางจะเหลือ
แต่ขนเป็ด
รถติดเป็นรถไฟระยะทางนานเป็น 3 ชั่วโมง ปกติจากบ้านไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้ว
(เหลืออีก 3 ชั่วโมงนั่งเครื่องบินก็ถึงญี่ปุ่นแล้วนะเนี่ย)
เวลานัดจองคือเวลา 6 โมงเย็น ออกจากบ้านห้าโมงเย็น
พนักงานที่ตึกใบหยก โทรศัพท์มาถาม "ถึงไหนแล้วพี่ "ทุกครึ่งชั่วโมง
กว่าจะถึงตึกใบหยกปาเข้าไป 2 ทุ่มครึ่ง ดีว่าที่เพื่อนสนิทพาแขกไปกิน
อาหารที่นี่บ่อยๆเลยเก็บห้องที่จองไว้ให้ (ห้อง SUNNY )
ดูภาพออกจากบ้านเห็นตึกใบหยก2 อยู่รำไร ตั้งแต่ท้องฟ้าสว่าง
รูปนี้อีกชั่วโมงกว่าจะถึงตึกใบหยกติดอยู่บนทางด่วนนานนับชั่วโมง
พอรถจอดที่ตึกใบหยกเสร็จ ต่างคนต่างจ้ำอ้าว คงแอบเก็บน้ำลายไว้ด้วย
ถึงเป้าหมายที่ชั้น 79 โยนกระเป๋าเข้าห้อง Sunny รีบไปฉี่ก่อนอันดับแรก
อยู่บนทางด่วนร่วมสามชั่วโมง อั้นไว้นานค่ะ
สั่งอาหารยังไม่พอ ออกไปเอาอาหารที่บุฟเฟ่ย์มากินที่ห้องได้อีก
กินเสร็จแล้วทำการย่อยขึ้นไปดูวิวที่ชั้น 83
คิดแล้วคือ กินเสร็จแล้วไปเล่นม้าหมุน
ตัวยืนอยู่กับที่ ให้เส้นรอบวงมันหมุนรอบแกน
รอบเดียวพอแล้ว ลมดีจริงๆข้างบนเนี่ย
หลายรอบมีแนวทางจะเป็นลมและจะจับไข้เอาได้เหมือนกันนะเนี่ย
ระหว่างที่ดูวิว ก็ถ่ายรูปเล่นไปด้วย ให้หลานๆถ่ายรูปให้ค่ะ
แสงสีของยอดตึก ทำให้รูปที่ถ่ายออกมาดูแปลกๆกันไป
รูปสุดท้ายแล้วค่ะ ถ่ายให้หลาน หลาน สนุกกับภาพที่ติดผนังของอาคาร
หาเวลาที่จะพบเธอยากจัง อีกอย่างเธออยากให้ของขวัญป้าซิ่งมานานแล้ว
แต่ไม่รู้จะให้อะไรดี
(เธอบ่น)มีอยู่วันที่เธอว่าง มานั่งที่บ้านป้าซิ่ง เผอิญๆวันนั้นมีรายการทางทีวี
ออกอากาศอาหารจีนไม่รู้ที่ไหน มีอาหารเมนูเป็ดปักกิ่ง
เห็นแล้วน่ากินน้ำลายหก
ป้าซิ่งเห็นแล้วก้อ อยากกินเป็ดปักกิ่ง เดชิเบลของป้าซิ่งไปกระทบหูเพื่อนสนิท
ดังโป๊ะ(เช่)
เพื่อนได้ยินดังนั้น ก็บอกป้าซิ่งว่า
"งั้นฉันนึกออกแล้ว ฉันจะพาไปเลี้ยงบนตึกใบหยก2 เป็นของขวัญ"
ป้าซิ่ง "ของขวัญอะไรของแกว่ะ "
เพื่อนป้าซิ่ง "ของขวัญวันเกิดอยากจะกินน่ะดิ"
ป้าซิ่ง ก็แสดงท่าชูฮกสไตร์เก็งจีนตอบสนองแกเพื่อนทันใด
พร้อมขอเบิ้ล ขอครอบครัวน้องสาวเข้าไปด้วย
เพื่อนสนิท บอกว่าได้ๆๆๆๆ เอาให้สะใจไปเลยจ้า ยินดีๆๆๆๆๆ
พร้อมดูกระเป๋าตังค์ใบใหญ่จนเหลือเท่ามด
ตกลงกันวันศุกร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ ก็มาถึงเป็นวันสุดสัปดาห์เงินเดือนออก
จ๊ากกกกกกกกก
ออกจากบ้านแจ้งวัฒนะไปตึกใบหยก2 แล้วอยากร้องไห้ท่าทางจะเหลือ
แต่ขนเป็ด
รถติดเป็นรถไฟระยะทางนานเป็น 3 ชั่วโมง ปกติจากบ้านไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้ว
(เหลืออีก 3 ชั่วโมงนั่งเครื่องบินก็ถึงญี่ปุ่นแล้วนะเนี่ย)
เวลานัดจองคือเวลา 6 โมงเย็น ออกจากบ้านห้าโมงเย็น
พนักงานที่ตึกใบหยก โทรศัพท์มาถาม "ถึงไหนแล้วพี่ "ทุกครึ่งชั่วโมง
กว่าจะถึงตึกใบหยกปาเข้าไป 2 ทุ่มครึ่ง ดีว่าที่เพื่อนสนิทพาแขกไปกิน
อาหารที่นี่บ่อยๆเลยเก็บห้องที่จองไว้ให้ (ห้อง SUNNY )
ดูภาพออกจากบ้านเห็นตึกใบหยก2 อยู่รำไร ตั้งแต่ท้องฟ้าสว่าง
รูปนี้อีกชั่วโมงกว่าจะถึงตึกใบหยกติดอยู่บนทางด่วนนานนับชั่วโมง
พอรถจอดที่ตึกใบหยกเสร็จ ต่างคนต่างจ้ำอ้าว คงแอบเก็บน้ำลายไว้ด้วย
ถึงเป้าหมายที่ชั้น 79 โยนกระเป๋าเข้าห้อง Sunny รีบไปฉี่ก่อนอันดับแรก
อยู่บนทางด่วนร่วมสามชั่วโมง อั้นไว้นานค่ะ
สั่งอาหารยังไม่พอ ออกไปเอาอาหารที่บุฟเฟ่ย์มากินที่ห้องได้อีก
กินเสร็จแล้วทำการย่อยขึ้นไปดูวิวที่ชั้น 83
คิดแล้วคือ กินเสร็จแล้วไปเล่นม้าหมุน
ตัวยืนอยู่กับที่ ให้เส้นรอบวงมันหมุนรอบแกน
รอบเดียวพอแล้ว ลมดีจริงๆข้างบนเนี่ย
หลายรอบมีแนวทางจะเป็นลมและจะจับไข้เอาได้เหมือนกันนะเนี่ย
ระหว่างที่ดูวิว ก็ถ่ายรูปเล่นไปด้วย ให้หลานๆถ่ายรูปให้ค่ะ
แสงสีของยอดตึก ทำให้รูปที่ถ่ายออกมาดูแปลกๆกันไป
รูปสุดท้ายแล้วค่ะ ถ่ายให้หลาน หลาน สนุกกับภาพที่ติดผนังของอาคาร