ความโกรธ ความโกรธความโกรธเกิดขึ้นในกรณีต่าง ๆ ดังนี้ เขาพูดจริงโดยหวังดีต่อเรา แต่ไม่ถูกใจเรา เราโกรธ เขาพูดธรรมดา แต่ไม่ถูกใจเรา เราโกรธ เขาไม่พูด ไม่ถูกใจเรา เราโกรธ เราคิดว่าเขานินทาเรา (ที่จริงเขาไม่ได้นินทาเรา) เราโกรธ เขาว่าเรานินทาเขา (แต่เราไม่ได้นินทาเขา) เราโกรธ เราเข้าใจผิดว่าเขาทำผิด (ทั้ง ๆ ที่เขาทำดี) เราโกรธ เขาเข้าใจผิดว่าเราทำผิด (ทั้ง ๆ ที่เราทำดี) เราโกรธ เขาหน้าบึ้ง ใจไม่ดี เรารู้สึกว่าเขาไม่พอใจเรา เราโกรธ เหตุปัจจัยทางกายที่ทำให้เรารู้สึกหงุดหงิด ก็มีอารมณ์โทสะครอบงำจิตใจของเราเรารู้สึกหงุดหงิดก็มี อย่างไรก็ตามเมื่อเรารู้สึกหงุดหงิดเราจะรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างใครจะอยู่รอบตัวเรา น่าโกรธทั้งนั้นเราจะรู้สึกว่า เขาคิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำอะไรก็ไม่ดีน่าโกรธ สมควรโกรธ ….ครูบาอาจารย์สอนไว้ว่า เหตุที่สมควรโกรธนั้นไม่มีอย่าเชื่อความรู้สึก อย่าเชื่อความคิด เพราะมันไม่แน่ ความโกรธเปรียบเหมือนอาหารที่ไม่อร่อยหากมีใครนำมาให้เราแล้วเราไม่รับ ผู้ที่นำมาให้ก็จะต้องรับกลับไปเองความโกรธก็เช่นเดียวกัน เมื่อเขาโกรธเรา แล้วเราเฉย ๆก็เท่ากับเขาโกรธตัวเองหากเราโกรธตอบ ก็เหมือนกินอาหารไม่อร่อยนั้นด้วยกัน เมื่อเกิดอารมณ์โกรธ โมโห การหายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆจนมีสติสัมปชัญญะ มีความรู้สึกตัวทั่งถึงลมหายใจแล้วอารมณ์โกรธก็ตั้งอยู่ไม่ได้จึงเปรียบเหมือนการที่เราไม่กินอาหารที่ไม่อร่อยที่เขาปรุงมาให้เขาก็ต้องยกอาหารนั้นกลับไป Create Date :16 กันยายน 2554 Last Update :16 กันยายน 2554 7:58:10 น. Counter : Pageviews. Comments :0 twitter google Comment *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก