ขอบุญกุศลใดๆที่ได้จากการถ่ายทอดเรื่องนี้ขออุทิศให้กับวิญญาณทุกดวงที่ได้ถูกนำมาถ่ายทอด

เรื่องนี้เกิดเมื่อสมัยผมเรียนอยู่มัธยม ญาติผู้ใหญ่ของผมล้มป่วยจนต้องเข้าห้องICU บรรดาญาติทั้งหลายที่รู้ข่าวก็ต้องมาเยี่ยมมาเฝ้าไข้เวลามาก็ขนกันมาเป็นคาราวานตามประสาคนบ้านนอก

สมัยนั้นรถราไม่ค่อยมีไปมาก็ลำบากเดินทางไม่สะดวกนักดังนั้นก็ต้องมากันทีละเยอะๆ พอดีมีเด็กเล็กๆมาด้วยซึ่งก็เป็นหลานผมเองอายุหลานประมาณ3-4ขวบซึ่งหัดพูดกำลังคล่อง

ผมเองรู้สึกอุดอู้จึงพาหลานเดินเล่น เดินไปเดินมามาตรงลานกว้างตรงลานนั้นจะมีเตียงเรียงกันข้างละ2เตียง ด้านซ้าย2เตียงติดกันด้านขวา2เตียงติดกันตรงกลางเป็นทางเดิน

หลานผมก็วิ่งเล่นแล้วไปหยุดที่เตียงเตียงนึงแล้วมองอยู่นาน ผมรีบไปจูงหลานเดินออกมา แล้วหลานกระตุกแขนผมถามว่าเค้าเป็นอาไยหรอทามมายเค้ามีเลือดเต็มเยยอ่า... ผมบอกหลานอย่าไปทักรีบอุ้มหนีเดินจ้ำอ้าวกลับทันที ที่รีบหนีก็เพราะทุกเตียงเป็นเตียงเปล่าซึ่งเตรียมไว้รับผู้ป่วยนั่นเอง


คุณว่าเด็กตัวเล็กๆจะกล้าโกหกเราไหม?