แกงอ่อมสารพัดผัก








ถึงคุณคนแปลกหน้าที่บักอ้ายบ่เคยฮู้จัก หากคุณได้แวะเวียนเข้ามาอ่านแล้ว

คุณจงฮู้ว่าถึงเฮาบ่เคยได้เห็นหน้าฆ่าตากันมาก่อน แต่อย่างน้อยเฮากะยังเคย

ได้ติดต่อกันผ่านทางตัวอักษรพวกนี้ บักอ้ายหวังว่าทุกตัวอักษร ทุกคำเว้า

สิสามารถเฮ็ดให้คุณมีความสุขไปพร้อมกับบักอ้ายได้

ตามมาเด้อ สิพาบินเข้าไปสู่ โลกของบักอ้าย


ตีห้าแล้วบักอ้ายยังนอนบ่หลับ นอนพลิกไปพลิกมาหลายร้อยหลายพันรอบ

แค่กะบ่สามารถข่มตาให้นอนหลับลงไปได้  เปลี่ยนจากนับแกะมานับช้างเพราะมันโตใหญ่กว่า

กะยังนอนบ่หลับ สุกท้ายกะเลยตัดสินใจลุกขึ้นมานั่งเขียนถึงคุณๆคุผู้คุคน


คุณเคยจ้องเข้าไปในดวงตาของคุณทั้งๆที่คุณยังหลับตาอยู่บ่ครับ ถ้าหากว่าเคย

คุณเห็นอีหยังในความมืดนั่นบ่ นอกจากเส้นสีขาวระยิบระยับพวกนั้น

คุณได้ยินเสียงอีหยังดังมาจากความว่างเปล่าบ่ คุณได้ยินเสียงหัวใจของเจ้าของเต้นอยู่บ่

บ่หน้าเชื่อแม่นบ่ว่าแค่อาการนอนบ่หลับสิสามารถเฮ็ดให้คนๆหนึ่งมองเห็นโลก

อีกโลกหนึ่งที่หลบเร้นอยู่ใต้เปลือกตาของตัวเฮาเอง



เสียงเห่าบ๊อกๆของลูกชายบักอ้ายดังขึ้น พร้อมๆที่แสงสว่างส่องเข้ามาทางหน้าต่าง

เจ้าหมาสีขาวจอมขี้ดื้อ หากแต่ว่ามันฮักบักอ้ายหล๊ายหลาย บักอ้ายกะเลยถือโอกาส

เอามันมาแนะนำให้พวกคุณๆได้ฮู้จัก มันชื่อว่า  “จุ้งจิ้ง” อายุอานามกะเกือบขวบหนึ่งแล้ว

จุ้งจิ้งมันคือหมู่ที่ดีที่สุดที่คอยอยู่เคียงข้าง ถึงแม้สิเป็นช่วงเวลาที่บักอ้ายมีความทุกข์

ที่สุดหรือมีความสุขที่สุดกะตาม จุ้งจิ้งกะยังฮักบักอ้ายโดยที่บ้มีเงื่อนใข อย่างที่เขาบอก

ใจของหมามันมีแค่ห้องเดียว คันเฮาโชคดี มื้อหนึ่งเฮาอาจสิได้พ้อคนใจหมาที่สิฮัก

และภักดีต่อเฮาผู้เดียวไปจนตลอดชีวิตกะเป็นไปได้





เอาล่ะ ล้อมวงกันเข้ามา มื้อนี้บักอ้ายจะพาย้อนตำนานความฮักของอ้ายชายกับสาวนวล

ที่ซึ่งบักอ้ายเคยเว้าค้างเอาไว้ คันเคยเว้าให้ฟังแล้วกะอยากเว้าให้ฟังให้มันจบ

ก่อนที่สิเฮ็ดแนวกินให้เบิ่งเป็นการปิดท้ายตามระเบียบเนาะครับ

ขยับเข้ามาใกล้ๆคันนั่งไกลไปมันสิบ่ได้ยินเด้ มาฟังความฮักของลูกผู้ชายผู้หนึ่ง


พ่อชายผู้นั้นกะคืออ้ายชาย ซึ่งในปัจจุบันเป็นอีพ่อของบักอ้ายเอง


หลังจากที่อ้ายชายตามง้อสาวนวลด้วยการช่วยตำแจ่วจนครกแตกแล้ว

กะมาติดตามกันต่อได้เลยว่าเกิดอีหยังขึ้นกับความฮักของคนทั้งสอง

คันผู้ได๋หัวแต่เปิดเข้ามาอ่าน บักอ้ายกะขอแนะนำให้กลับไปอ่าน

ตอนที่ 15 อ่อมอีกะปูนา กับ ตอนที่ 16 มนต์ฮักแจ่วบักพริกดิบ เสียก่อนเนาะครับ

สิได้เข้าใจเรื่องราวชัดเจน เพื่อเพิ่มอรรถรสและความม่วนชื่นให้แก่คุณๆอย่างสูงที่สุด



ลมหัวกุดพัดลัดทุ่งมา กวาดเอาใบไม้ใบหญ้าให้ลอยขึ้นปลิวว่อนในอากาศ

ลานตีข้าวข้างเถียงนาน้อยที่เทจากขี้ควาย ถูกนำเอามัดข้าวเปลือกที่เก็บเกี่ยว

แล้วมาเทิ้นกองกันเอาไว้จนสูงเป็นพะเนิน ราวภูเขา ครอบครัวของสาวนวลกะเลย

ต้องพากันมานอนนาเฝ้าข้าวเปลือก ย่อนว่ามีแต่ลูกสาวหมดทั้งสามนางทั้งอีพ่ออีแม่

ของสาวนวลจำต้องพาลูกสาวทั้งสามมานอนนานำกันหมด


คืนนั้นกะเป็นคืนเดือนมืด มีแค่แสงดาวดวงน้อยๆที่ส่องแสงสุกใสอยู่เต็มไปหมด

กองไฟถูกจุดเอาไว้ไล่ยุงให้ควายที่ผูกอยู่ข้างเถียงนาน้อย อ้ายชายเองกะมานอนนาคือกัน

หลังจากไปยามเป็ดจนได้ปลาจนเกือบเต็มฆ้อง เลาเห็นว่าหัวแต่สองทุ่มกะเลยคิดว่า

สิแวะเอาปลามาให้ผู้สาว พร้อมกับคึดว่าสิมาเฮ็ดให้ผู้สาวแปลกใจนำเนาะ

ที่จู่ๆกะโผล่หน้ามาโดยที่บ่ได้บอกเอาไว้ก่อน อ้ายชายย่างเลาะคันแถนามามืดๆ

เห็นสาวนวลกำลังยืนหันหลังถือตะเกียงก้มๆเงยๆอยู่ข้างกองข้าวเปลือก

อ้ายชายเลากะคึดอยากกอดผู้สาวเบิ่งจักเทื่อ ไส่ๆกะคิดดีแล้วว่าขายข้าวได้ปีนี้

กะสิมาสู่ขอสาวนวล เลาเลยค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ วางฆ้องใส่ปลาลง

แล้วรวบตัวสาวนวลเข้ามากอดเอาไว้แน่น

“ว้าย”

เสียงผู้สาวฮ้องขึ้นด้วยความตกอกตกใจ พร้อมปล่อยตะเกียงน้ำมันก๊าชในมือหลุด

ลงไปใส่กองข้าวเปลือก ไฟลุกพรึ่บไหม้กองเข้าเปลือกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

แสงสว่างจ้าจากเปลวไฟเฮ็ดให้อ้ายชายถึงกับหน้าถอดสี เพราะว่าผู้สาวที่เลากอด

อยู่บ่แม่นสาวนวล หากแต่ว่าเป็นสาวจันทร์เมืองน้องสาวของสาวนวล


เอาแล้วเด้ บัดที่นี่ งานเข้าอ้ายชายของเฮาเต็มๆเปา ทั้งเฮ็ดไฟไหม้ข้าวเปลือกเพิ้น

ทั้งกอดผู้สาวผิดตัว แบบนี้สิบ่เอิ้นว่างานเข้าได้จั่งได๋เนาะอ้ายเนาะ


“ช่อยแน่ๆ ไฟไหม้ๆ”เสียงฮ้องของสาวนวลเฮ็ดให้อ้ายชายฟ้าวปล่อยมือจากผู้สาวผิดคน

จากนั้นคนทั้งหมดต่างกะช่วยกันแล่นไปเอาน้ำมาดับไฟ หากแต่ว่ามัดข้าวเปลือกถือว่าเป็นเชื้อเพลิงชั้นดี

เปลวไฟกะเลยเผาพลาญมันไปจนหมดอย่างรวดเร็ว

ทั้งอีพ่ออีแม่กับสามสาวแล้วกะอ้ายชายต่างกะนั่งลงหอบแฮ่กๆกันทั่วหน้า

สาวนวลบ่หันแม้มาเบิ่งอ้ายชายแม่แต่ปลายหางตา

“หมดกัน ข้าวของกรู”อีพ่อสาวนวลว่า

“ข้อยบ่ได้ตั้งใจเด้อีพ่อ ข้อยขอโทษเด้อจ้า”สาวจันทร์เมืองก้มลงไปกราบพ่อ

น้ำตาไหลออกมาอาบสองแก้ม แนมไปเบิ่งหน้าเอื้อย แต่เอื้อยกะหันหนีไปทางอื่น

เอื้อยนวลเพิ้นคือสิเห็นหมดคุสิ่งคุอย่างแล้วเนาะ

“เป็นความผิดของผมเอง  ผมเฮ็ดให้จันทร์เมืองตกใจจนตะเกียงหลุดมือ ผมยอมรับผิดครับ”

อ้ายชายเว้าขึ้น ตายังพยายามแนมไปเบิ่งผู้สาว

“โตไปเฮ็ดท่าได๋ล่ะ ชายเอ้ย ไฟคือได้ไหม้ข้าวจนหมดแบบนี้”อีแม่สามสาวถาม

“  ผมกอดจันทร์เมือง”อ้ายชายเว้าความแท้

“อีหยังเกาะ”อีพ่อลุกขึ้นยืน

“เมงมักอยู่กับอีนวลบ่แม่นบ่ แล้วจั่งได๋จั่งไปกอดอีจันทร์เมือง บักขี้ฆ่าเอ้ย”

“ผมขอโทษหลายๆเด้อครับ พ่อ ผมสิเอาข้าวเปลือกที่ผมเฮ็ดได้ทั้งหมดในปีนี้

มาแทนให้ก่อน ถึงมันสิบ่หลายท่อที่ไฟไหม้ไปกะตาม ส่วนเรื่องของจันทร์เมือง

พ่อสิให้ผมเฮ็ดจั่งได๋กะบอกผมมาโลด ผมผิดไปแล้ว ผมยอมหมดคุอย่าง”

อ้ายชายจำต้องยอมรับในสิ่งที่ได้เฮ็ดผิดพลาดลงไป ถึงแม้สิบ่ได้ต้องการกะตาม

เพราะคนในสมัยนั้น แค่กอดกันกะถือว่าผิดผีแล้ว

สาวนวลใจหายวูบบ่เคยคึดเคยฝันว่าเรื่องราวสิลงเอยแบบนี้

“เมงบ่ต้องมารับผิดชอบลูกสาวกรูดอก กรูสิบ่ยอมให้พ่อชายแบบเมงมาเป็นผัว

ลูกสาวกรูเด็ดขาด แค่กอดคึดเสียว่าเฮ็ดบุญให้หมามันกินสาอีจันทร์เมือง

เมงฟ้าวไปเกณฑ์ผู้คนขนข้าวมาแทนกรูให้ไวที่สุด กรูสิฮ้อมฮั้วกั้นระหว่าง

นาเมงกับนาของกรู ต่อจากนี้ไปเมงอย่าเหยียบเข้ามาที่นาของกรูอีก”

อ้ายชายก้มลงกราบอีพ่อของสาวนวล คว้าเอาฆ้องใส่ปลาย่างหนีจากไป



ดวงหน้าสาวเจ้ายังจ้องหนีไปอีกทาง ทิ่มไว้เพียงปริศนาว่าสิเกิดเรื่องราว

อีหยังขึ้นต่อไปนับจากนั่น เพราะหลังจากอ้ายชายขนข้าวเปลือกทั้งหมด

มาชดใช้คืนให้บ้านสาวนวล ข้าวเปลือกที่เทื่อหนึ่งเคยคิดว่าสิขายเอาเงินเอาทอง

มาสู่ขอสาวนวลไปเป็นเมีย  อีพ่อของสาวนวลกะสร้างฮั้วกั้นระหว่างที่นาขึ้นมาอีหลี

อ้ายชายกับสาวนวลกะเลยบ่ได้แม้แต่พ้อหน้ากันอีกเลย เดี๋ยวค่อยมาติดตามเรื่องราว

กันต่อในตอนหน้าเนาะครับเนาะ บ่ต้องย่านไปดอกเด้อครับเพราะว่าความมักความฮัก

ของคนทั้งสองจั่งได๋กะต้องได้ลงเอยกัน บ่จั่งสั่นบักอ้ายสิได้เกิดมาบ่

ขึ้นชื่อว่าเนื้อคู่กันแล้ว สุดท้ายจะต้องบ่แคล้วคลาดกันไปได้

บ่ว่าสิเกิดอุปสรรคอันใดขึ้นมาขวางกั้นกะตามช่าง




วกมาสำหรับเมนูมื้อนี้บักอ้ายขอบอกว่ามันเป็นเมนูที่บักอ้ายคิดขึ้นมาเอง

เพราะว่าบักอ้ายมักกินผักกับเนื้อปลาคักหลาย เมนูแกงอ่อมปลาสารพัดผัก

นอกจากสิมีรสชาตินัวแล้วยังมีรสชาติกะขมอ่ำล่ำกำลังดี(บักอ้ายมักหล๊ายหลาย)

เพราะหน่อไม้สดที่เฮาใส่ลงไปบักอ้ายบ่ได้เอาไปต้มก่อน

ย่อนต้องการความขมธรรมชาติจากมันนั่นเอง


มาเบิ่งส่วนผสมกันก่อนเด้อครับ ส่วนแรกส่วนของพริกแกง กะมี
กระเทียม
กระชาย
หอมแดง
ตะไคร้
ข่า
บักพริกดิบ
และกะเคล็ดลับที่บ่เคยบอกไผ๋เด นั่นกะคือ
บักเขือขื่น(นี่ขนาดบ่เคยบอกไผ๋มาก่อนแล้วเด้)



ส่วนผสมทั่วไปกะมี
เนื้อปลากะพงแดง หรือใช้เนื้อปลานิลกะได้คือกัน
หน่อไม้หวาน
บักบวบ
บักเขือพวง
บักอึ
ผักขา
ผักอีตู่







เครื่องปรุง
เกลือ
น้ำปลา
น้ำปลาร้า
น้ำตาล
น้ำมันพืช








วิธีเฮ็ดกะมีดังต่อไปนี้

หั่นเนื้อปลาให้พอดีคำเตรียมเอาไว้





หั่นเครื่องพริกแกงทั้งหมดพร้อมปอกเอาแต่ในบักเขือขื่น แล้วเอาเครื่องบักพริก

มาตำให้พอแหลก เติมเกลือจักหน่อย แล้วกะใส่ในบักเขือขื่นลงไปตำ












หั่นผักต่างๆเตรียมไว้





ใส่น้ำมันพืชลงไป ท่าให้กระทะฮ้อน  ตักพริกแกงลงไปผัดให้มีกลิ่นหอม

ใส่น้ำลงไป ใส่หน่อไม้สดก่อน ท่าให้หน่อไม้สุก ให้น้ำขมมันออกมาในน้ำแกง

ใส่บักอึตามลงไป ตั้งต่ออีกจักหน่อย กะค่อยปรุงรสชาติ ด้วยน้ำปลา

น้ำตาลกับน้ำปลาร้า ชิมเบิ่งให้นัวๆแล้วกะขมอ่ำล่ำ

จั่งเอาปลาใส่ตามลงไป ท่าให้น้ำเดือดก่อน อย่าฟ้าวคน มันสิคาว

พอน้ำเดือดกะเอาผักที่เหลือ คือ บักเขือพวง  บักบวบ ใส่ตามไป พ

อทุกอย่างสุกดีแล้วกะใส่ผักขากับผักอีตู่







ยกลงมา ตักใส่ถ้วย  เสร็จเรียบร้อย

น่าตาแกงอ่อมสารพัดผักของบักอ้ายกะออกมาประมาณนี่ล่ะครับผม












จบแล้วครับ มื้อนี้มาง่ายๆไปเร็วๆเนาะครับ

เอาไว้พ้อกันใหม่ในตอนต่อไปเด้อครับผม

คันฮักคันมักกะสามารถติดตามอ่านได้เด้อครับ