เพราะทำแทนไม่ได้



ในจำนวนภาพถ่ายวัยเด็กของ “น้องแก้ม” กวินตรา โพธิจักร มิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส ประจำปี 2551 ซึ่งมารดา ชุลีพร โพธิจักร เก็บรักษาอย่างดี เพื่อให้ลูกสาวเก็บเป็นสมบัติส่วนตัว หนึ่งในนั้นคือภาพครอบครัวพร้อมหน้า น้องแก้ม มารดา บิดา พันจ่าเอกเกรียงศักดิ์ โพธิจักร และพี่ชาย จ่าเอกเอกภักดิ์ โพธิจักร ถ่ายในวันขึ้นปีใหม่เมื่อครั้งน้องแก้มอายุประมาณ 10 ขวบ

คุณกวินตราบอกว่าเป็นภาพแห่งความทรงจำที่ดี ดูแล้วนึกถึงวันคืนที่ผ่านมา เป็นภาพเดียวครอบครัวทั้ง 4 คนถ่ายด้วยกัน เมื่อครั้งเรียนชั้น ป.6 ร.ร.ธัมมสิริศึกษา อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี ซึ่งหลังจากนั้นไม่เคยมีภาพครอบครัวพร้อมหน้าอีกเลย กระทั่งวันเดินทางไปประกวดมิสยูนิเวิร์ส 2008 ที่ประเทศเวียดนาม จึงมีโอกาถ่ายภาพพร้อมหน้าอีกครั้ง เมื่อ บิดา มารดา และพี่ชายเดินทางจากสัตหีบ ไปส่งออกเดินทางที่สนามบินสุวรรณภูมิ

เหตุที่ครอบครัวไม่ค่อยมีภาพสมาชิกพร้อมหน้า คุณกวินตราเล่าว่า เพราหลังเรียนจบม.3 ตัดสินใจขอไปอยู่กับคุณยายที่ จ.หนองคาย เพราะรู้สึกอึดอัด คุณพ่อเป็นทหารมีความเข้มงวด ไปรับ-ส่งตรงเวลา ทำให้ไม่มีเวลาเล่นกับเพื่อน ขณะที่บ้านคุณยายมีลูกพี่ลูกน้องวัยใกล้เคียงกัน เล่นและร่วมทำกิจกรรมสนุกๆ ด้วยกัน ครั้งแรกคุณพ่อไม่ยอมเพราะเป็นห่วง แต่คุณแม่อยากให้ไปอยู่เพื่อช่วยดูแลคุณยาย



“อยู่บ้านยายไม่ถึง 2 อาทิตย์ อยากกลับบ้าน เพราะไม่เหมือนที่คิดไว้ ต้องช่วยเหลือตัวเองและช่วยงานบ้านเล็กๆน้อยๆ ยังไม่ทันปิดเทอมแรก คุณยายก็เสียชีวิต แต่ก็ตัดสินใจไม่กลับอยู่กับน้า จนเรียนจบม.6 และเรียนต่อที่มหาสารคาม แล้วลาออกมาเรียนที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพฯ ช่วงอยู่บ้านยาย แม่โทรศัพท์หาบ่อยมาก ส่วนพ่อไม่ค่อยโทรศัพท์หา ปกติเป็นคนพูดน้อย และต้องทำงานจึงไม่มีเวลาคุยมากนัก เจอกันบ้างเป็นครั้งคราวช่วงเทศกาล อยู่หนองคายรู้สึกว้าเหว่ แต่ไม่คิดว่าถูกทอดทิ้ง เพราะตัดสินใจเอง ก็เคารพในการตัดสินใจของตัวเอง”

ในช่วงอยู่ จ.หนองคาย ด้วยความเป็นเด็กทำให้ติดเพื่อนมาก คุณกวินตราจึงทำตามเพื่อนหมดทั้งไปเที่ยว หนีเรียน ลองทุกอย่างแต่ไม่การเรียนไม่เสีย ที่สำคัญไม่เคยยุ่งกับยาเสพติด ส่วนหนึ่งได้เพื่อนดี ที่ไม่นำพาไปในทางไม่ดี ประกอบกับคำสอนที่คุณแม่สอนตั้งแต่เด็กติดอยู่ในใจเสมอ คุณแม่สอนว่า “แม่ท้องแทนไม่ได้” และ “แม่เป็นเอดส์แทนไม่ได้”

“แม่ร้องไห้ง่ายมาก ไม่อยากทำอะไรขัดใจแม่ ไม่อยากเห็นแม่ร้องไห้ ที่เข้ามาประกวดตามใจแม่ แก้มเห็นว่าไม่เสียหายจึงลองดู และแม่บอกว่าจะซื้อโน้ตบุ๊กให้ ระหว่างประกวดก็ไม่ถึงอะไร นึกเพียงว่าจะซื้อโน้ตบุ๊กครุ่นไหนดี นอกจากตามใจแม่ยังอยากตอบแทนบุญคุณแม่ ไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณแม่ได้อย่างไร จึงคิดว่าทำอะไรก็ได้ที่แม่สบายใจ กับพ่อซึ่งพูดน้อยๆ เวลาอยู่ด้วยกันพ่อเฉยๆ นิ่งๆ แต่ขออะไรได้ตลอด พี่ชายนึกถึงเวลามีปัญหา เพราะนำปัญหาคุยกับใครไม่ได้ นอกจากคนที่ไว้ใจที่สุด”

ที่มา
dailynews.co.th