19 ตุลาคม 2007 บรรดาผู้ผลิตสินค้าแฟชั่นชื่อดัง รวมตัวยึดกำแพงเมืองจีนเป็นเวทีอวดผลิตภัณฑ์ - เอเยนซี


ฤดูร้อนที่แล้ว ปีเตอร์ อู๋ เดินทางไปยังมหาวิทยาลัย น็อตติงแฮม เทรนท์ ซึ่งเป็นสถานที่ผลิตนักศึกษาด้านการออกแบบแฟชั่น นามอุโฆษแห่งหนึ่งของยุโรป การเดินทางของอู๋ครั้งนี้ นับเป็นปรากฏการณ์ใหม่ในวงการแฟชั่นจีน เนื่องจากเขาเดินทางไปเพื่อคัดเลือกนักศึกษาตะวันตกฝีมือเยี่ยม มาทำงานในจีน

หลังจากใช้เวลาในอังกฤษระยะหนึ่ง อู๋ก็นำบัณทิตจากมหาวิทยาลัย น็อตติงแฮม เทรนท์ 3 คนมาทำงานที่บริษัท คัลเลอร์ กูตูร์ (Colour couture) ของเขาในเซี่ยงไฮ้ ทว่าโครงการดังกล่าวต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย เนื่องจากดีไซน์เนอร์จากยุโรป ไม่สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพการทำงานในจีนได้ นอกจากนี้ทัศนะคติที่ไม่ตรงกัน ระหว่างพ่อค้า กับ ศิลปิน ก็เป็นอื่นหนึ่งปมปัญหาสำคัญ

อุตสาหกรรมสิ่งทอจีน พยายามดิ้น พัฒนาเพื่อเพิ่มมูลค่าสินค้า จากการรับจ้างผลิต เป็นรับจ้างดีไซน์ และก้าวไปสู่การสร้างแบรนด์เป็นของตนเอง อู๋ก็เป็นคนหนึ่งที่ริเริ่มเดินตามทางดังกล่าว แม้คัลเลอร์ กูตูร์ ของอู๋จะเป็นเพียงบริษัทผลิตเส้นด้าย ทว่าเป้าหมายของเขาไม่ได้อยู่ที่การผลิตด้ายป้อนโรงงานเท่านั้น

คัลเลอร์ กูตูร์ ซึ่งเป็นบริษัทในเครือ ยูนิซัน กรุ๊ป โฮลดิ้ง (Unison Group Holding) ของฮ่องกง ต้องการสร้างชื่อให้กับตัวเองในฐานะตัวกลางระหว่าง ลูกค้าในอเมริกา และยุโรป ที่ประทับใจในผลิตภัณฑ์ด้ายของโรงงาน กับ โรงงานสิ่งทอจีน ที่ซื้อด้ายจากบริษัท

“เมื่อบริษัทต่างชาติ พึ่งคุณมากเท่าไร คุณก็มีโอกาสเรียกเงินเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น” อู๋กล่าว พร้อมเผยกลยุทธ์ว่า ดีไซน์เนอร์ตะวันตกที่เขาจ้างมานั้น จะทำหน้าที่ดีไซน์แบบ ซึ่งเขาจะเอาไปเสนอให้กับลูกค้าตะวันตก เมื่อลูกค้าปลงใจทำสัญญากับบริษัท อู๋ก็จะแนะนำให้บริษัทนั้นจ้างโรงงานที่ซื้อด้ายจากอู๋ นอกจากนี้การที่ทางบริษัทมีดีไซน์เนอร์ส่วนตัว ทำให้บริษัทสามารถแข่งขันกับกระแสตลาดที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ที่สำคัญ บริษัทยังสามารถรับงานดีไซน์ให้บริษัทตะวันตกตกชื่อดังเพิ่มเติม แทนที่จะรับผลิตตามคำสั่ง และแบบที่ตะวันตกดีไซน์ให้ทำตามอย่างเดียว

ปัจจุบันการแข่งขันในอุตสาหกรรมแฟชั่นจีน มาถึงระดับที่ไม่สามารถพึ่งกลยุทธ์ “ผลิตมาก ขายถูก” ได้อีกต่อไป ผู้ผลิตแต่ละแห่งจึงพยายามหาทางออกเป็นของตัวเอง ด้วยการรุกด้านดีไซน์ ทว่าดีไซน์เนอร์จีนมีจำนวนไม่เพียงพอกับความต้องการ นอกจากนี้ยังมีปัญหาใหญ่อีกข้อหนึ่งคือ ดีไซน์เนอร์จีนออกแบบแล้วไม่ถูกใจลูกค้าตะวันตก




การประกวดออกแบบชุดชั้นในภายใต้ชื่องาน "นวัตกรรมชุดชั้นใน" ที่งานสัปดาห์แฟชั่นในมหานครปักกิ่ง 6 พฤศจิกายน 2007 การแข่งขันที่ดุเดือดในวงการแฟชั่นจีน ทำให้ผู้ผลิตต้องออกแบบผลิตภัณฑ์ของตนเองให้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และก้าวทันตลาด แม้แต่ชุดชั้นในยังต้องมีนวัตกรรม - เอเยนซี


ทางลัดฉบับสำเร็จรูป ที่ได้ผลเร็วสุดคือ การนำเข้าสินค้ามนุษย์จากฝั่งตะวันตก นั่นคือ ดีไซน์เนอร์ฝรั่ง มืออาชีพที่เติบโตในสังคมตะวันตก รู้เท่าทันรสนิยมผู้บริโภคทะลุปรุโปร่ง อย่างไรก็ตาม ทางลัดที่ว่าก็ใช่จะสร้างความพึงพอใจให้กับนายจ้างจีนเท่าไรนัก

ลอร่า ฮินทซ์ หนึ่งในดีไซน์เนอร์ ที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาทำงานให้กับอู๋เผยว่า เธอต้องทำงานหนักถึง 16 ชั่วโมงต่อวัน แถมที่อยู่ก็ต้องแชร์ อาศัยร่วมกับเพื่อนอีก 2 คนที่เดินทางมาด้วยกันในอพาร์ตเมนท์เล็กๆ แถมชีวิตนอกเวลางานยังถูกรบกวนอีกต่างหาก

เพราะพวกเธอไม่สามารพูดภาษาจีนได้ ทางบริษัทจึงจัดพนักงานขับรถพาพวกเธอไปทุกหนแห่ง ซึ่งเท่ากับว่าพวกเธอก็ต้องพร้อมถูกตามตัวได้เสมอ เนื่องจากมีพนักงานขับรถคอยตามตลอด นอกจากนี้อู๋มักสั่งงานโดยนัดคุยที่ร้านอาหาร กวนเวลาส่วนตัว ครั้นถึงเวลาเจรจาธุรกิจกับลูกค้า อู๋ก็จะเป็นคนกลางคอยแปลบทสนทนาระหว่างลูกค้าชาวจีนกับดีไซน์เนอร์

เมื่อดีไซน์เนอร์ทั้ง 3 รายร่วมกันสร้างผลงานออกมาเป็นชุดคอลเลคชั่นเสื้อผ้า 70 ชิ้น อู๋ก็เรียกชุดคอลเลคชั่นนั้นว่า เป็นการดีไซน์สไตล์อังกฤษนอกรีต อย่างไรก็ตามอู๋นำคอลเลคชั่นดังกล่าวเสนอให้กับลูกค้ารายสำคัญเช่น เอเบอร์ครอมบี แอนด์ ฟิทช์ ผู้ผลิตเครื่องนุ่งห่มชื่อดังของสหรัฐฯ แม้บริษัทอเมริกันไม่ได้ปลงใจทำธุรกิจกับอู๋ แต่ก็ประทับใจในการดีไซน์ของบริษัทคัลเลอร์ กูตูร์ไม่น้อย

ภาพพจน์ของคัลเลอร์ กูตูร์ในสายตาต่างชาติ ค่อยๆถูกยกระดับขึ้นมา ทว่าเมื่อมองกลับไปที่บ้านแล้ว ศึกงัดข้อระหว่างผู้บริหารกับดีไซน์เนอร์กลับร้อนระอุ

ฮินทซ์กล่าวว่า “ฉันต้องการใครสักคน ที่สามารถกระตุ้น นำทาง เป็นแรงบันดาลใจให้กับจินตนาการของฉัน แต่ในตัวคุณอู๋ ฉันมองเห็นแต่นักธุรกิจ ที่เรียกพวกฉันไปประชุมงานในคาราโอเกะบาร์ ” ด้านอู๋เองก็แก้ตัวว่า “ทัศนะในเรื่องศิลปะของผมอาจไม่ตรงกับดีไซน์เนอร์ทั้งหมด ผมมองสิ่งต่างๆจากมุมมองด้านธุรกิจมากกว่า”

ทั้งนี้ดีไซน์เนอร์จากแดนผู้ดีทั้ง 3 คนลาออกจากบริษัท หลังทำงานกับอู๋ได้เพียง 5 เดือน

อย่างไรก็ตาม อู๋กำลังดำเนินการล่าดีไซน์เนอร์จากตะวันตกครั้งใหม่ ซึ่งครั้งนี้อู๋หวังว่าเขาจะสามารถหาใครที่มีประสบการณ์มากขึ้น และอู๋ก็คิดว่าไม่น่ามีปัญหามากนัก เนื่องจาก “ใครๆก็อยากมาขุดทองที่จีน”


--------------------------------------------------------------------------------


แปลและเรียบเรียงจาก

Stacy Meichtry, “China turns to Europe’s schools for fashion help,” Asian Wall Street Journal, 23 April 2008, 36.


ที่มา
ผู้จัดการ