วันนี้เราต้องออกเดินทางต่อ ย้ายที่พักอีกคืน โปรแกรมสำหรับวันนี้มีไม่มากนัก เพราะต้องเดินทางไกล เขาจัดให้คณะเราไปดูวัดสองวัดที่ไม่ธรรมดา แอบเปิดดูโปรแกรมทัวร์ของบริษัททัวร์ในไทยเขาไม่ได้พาไปเพราะคงจะไกล หรืออะไรก็แล้วแต่ เลยถือว่าโชคดีที่ได้ไปชมก็แล้วกัน ใครที่คิดจะเดินทางไปชมมาอ่านข้อมูลกันก่อนๆ ที่จะตัดสินใจไป คนเราต่างจิตต่างใจบางคนอาจจะชอบ บางคนอาจจะเฉยๆ บางคนซื้อของฝาก อันนี้เลือกได้ตามใจทุกๆ ท่านค่ะ
หลังอาหารเช้า แปลกนะ แม่บุญบ่นเรื่องอาหารการกินทุกวัน แค้นใจตัวเองที่ไม่คิดจะถ่ายภาพมาให้ดูกันว่ามันเป็นแบบนี้ทุกวันทุกโรงแรมจริงๆ คงเพราะเบื่อหน่ายจนไม่อยากถ่ายภาพนั่นเอง แค่เดินผ่านก็ รู้แล้วว่าวันนี้จะได้กินอะไร เป็นซะขนาดนั้นเลยจริงๆ แปลกอีกนั่นแหละ ที่น้ำหนักน่าจะลดลงมั่ง แต่ทำไมมันเหมือนเดิมเผลอๆ แอบเพิ่มขึ้นอีกต่างหาก ยิ่งคิดยิ่งโมโหตัวเอง...ว่าไหม ? เกลียดตัวกินไข่นี่นา..
คณะเราออกเดินทางกันหลังอาหาร ตอนขาลงวันนี้แม่บุญตัดสินใจเดินลงเองไม่นั่งรถตุ๊กๆ ให้เสียวไส้ อยากจะรู้ว่ามันชันขนาดไหน ? จะว่าไป ๔๕ องศา เวลาเดินลงต้องตั้งตัวตรงๆ แล้วเกร็งขาไว้ไม่ให้พาวิ่ง เดี๋ยวจะกลิ้งเหมือนตุ่มน้ำให้เพื่อนๆ หัวเราะ อีกทั้งไม่ได้ใช้ไม้เท้าเพราะเกะกะ จนลงมาถึงข้างล่างค่อยหายใจทั่วท้อง โชคดีที่ไม่หกขเมนตีลังกาลงมา จากนั้นคนขับก็ลำเลียงกระเป๋าจัดให้อยู่ตามที่ๆ เคยอยู่ แกคงเคยชินตั้งแต่วันที่สองแล้วแหละ กระเป๋ามากมายต้องจัดให้ลงตัวกับที่ๆ มีด้านหลัง
จากนั้นก็เดินทางลงเขาแบบเสียวสะท้านกันอีก เพราะเมื่อต้องรอให้รถคันอื่นผ่าน คนขับแกก็ขับสบายๆ แบบไร้ความกังวลกับช่องวางประมาณคืบหนึ่งระหว่างรถสองคัน ทุกคนต่างชื่นชมในฝีมือการขับแบบไร้อารมณ์ในสีหน้ายิ่งนัก หรือแกจะทำสมาธิในการขับไปด้วยก็ได้
ระหว่างที่วิ่งไปได้ไม่นาน แม่บุญซึ่งนั่งอยู่หลังคนขับก็ร้องบอกให้แกจอดรถ เพราะภาพของผู้หญิงชาวเขาที่แบกฟืน แบกของกันนั้นเป็นภาพที่สวยงามสำหรับพวกเราที่จะได้ถ่ายภาพกัน วงเล็บว่า คนที่โดนถ่ายอาจจะไม่สนุกกับพวกเราก็ได้เพราะต้องแบกของหนัก เพื่อนๆ พากันลงไปถ่ายภาพกันอย่างรวดเร็ว พอถ่ายเสร็จก็พากันให้เงินเป็นค่าตอบแทน ...
จะบอกว่า ...วิธีนี้จริงๆ แล้วไม่น่าจะทำ เพราะมันสร้างความเคยชินให้พวกเขา อย่างเช่นที่อินเดีย เมื่อครั้งที่เราไปเที่ยวดูชนเผ่าในแคว้นที่ยากจนที่สุดของรัฐโอริสสา เมื่อไม่นานมานี้เราได้ต้อนรับไกด์หนุ่มชาวภารตะพร้อมกับภรรยาที่พากันมาเยี่ยมเราสองคนถึงบ้าน ภรรยาของเขาเล่าว่า ตอนนี้ชนเผ่าพวกนั้นเริ่มขอเงินเป็นค่าตอบแทนกับภาพของพวกเขาแล้ว จริงๆ มันเป็นสิทธิ์ของพวกเขาที่ควรจะได้ หากคิดกันอย่างยุติธรรม เสมือนกับการทำงานอย่างหนึ่งเช่นกัน นางแบบอินเตอร์ยังได้เงินค่าถ่ายภาพเลย..จริงไหม ? อ้าว...แล้วแม่บุญจะมาพูดทำไม ว่าอย่าให้...นั่นสินะ ลืมคิดไป
หลังจากนั้นก็พากันขึ้นรถเพื่อเดินทางกันต่อไป ชามูร์อธิบายคร่าวๆ ว่า จะพาไปดูวัดที่สร้างด้วยไม้และมีการแกะสลักอย่างงดงาม จนเป็นที่เล่าลือและมีนักท่องเที่ยวมาชมกันเป็นจำนวนมากในแต่ละปี ได้ยินว่าไม้แกะสลัก พวกเราก็ฮือฮาอยากไปชมกันแล้ว เมื่อรถขับผ่านไป ชามูร์บอกว่าจะมาชมวัดไม้แกะสลักภายหลัง ตอนนี้จะพาไปดูอีกวัดที่อยู่ลึกเข้าไปในป่าก่อน
เมื่อเดินทางไปถึง ตะวันตรงหัวพอดี แดดร้อนๆ ฉาบไปทั่วร่างกายของพวกเรา ที่สำคัญต้องถอดรองเท้าเดินเข้าไปชมภายใน ตอนที่เดินบนดินไม่มีปัญหาแต่พอเดินบนพื้นซิเมนต์ร้อนๆ นะสิ คราวนี้กระโดดกันโหย่งเหยงราวกับเต้นระบำ เล่นเอาคนแถวๆ นั้นหัวเราะกันอย่างขำฝรั่งกับไทยเลยทีเดียว แล้วเราก็มาถึงบริเวณวัดที่มีชื่อว่า
Lankatilaka Raja Maha Viharaya ලංකාතිලක රජමහා විහාරය
มีผู้ชายที่เป็นเจ้าหน้าที่ดูแลจะมาอธิบายเพื่อจะได้เงินค่าเล่าเรื่อง แต่ชามูร์มาปิดทางหากินซะก่อน โดยบอกว่าเป็นไกด์และอธิบายแล้ว ชายแกคนนั้นเลยเดินหลีกไปอย่างเงียบๆ ผิดกับตอนที่ไปถีบจักรยานชมเมืองเก่า ที่ไกด์เจ้าที่มาเล่นงานชามูร์จนแทบร้องไห้ หรือตอนนี้ชักจะรู้แนวทาง ? มาดูประวัติของวัดนี้กันค่ะ
The majestic Lankatilaka Raja Maha Viharaya, believed to be one of the most magnificent architectural edifice in the Gampola kingdom, was built at the crest of a large rock named Panhalgala overlooking the Hantane mountain range in the Hiripitiya hamlet in Udunuwara.
The history of the temple dates back to the 14th century, and a pre-colonial Lanka where several strong kingdoms ruled the land. At a time when the capital of the Sinhalese kingdom was Kurunegala, that era drew to a close when the the Sinhalese kings decided on setting up the new kingdom at Gampola, a safe stronghold on the bank of the Mahaweli river.
King Buwanekabahu IV who reigned from 1341 to 1351 A. D. chose Gampola as his kingdom and constructed this Viharaya with the help of a South Indian architect Sthapati Rayar. Following Buwanekabahu IV, five consecutive kings chose Gampola as their kingdom. Though the kings of Gampola were not powerful warriors, they had a high calibre for art and culture and have made significant contributions to art.
Among the monuments seen as notable exceptions in existence today are the Gadaladeniya temple, the Embekke devale and especially the Lankathilaka Vihare which distinguish themselves. Of these, the Lankathilaka Vihare stands supreme in its majesty of structure and design.
In front of the main entrance of the temple stands the preaching hall thatched with flat roof tiles, as opposed to the ordinary half round tiles, used to cover the central part of the roof and to create beautiful patterns.
The main Vihare has been built using granite with a plaster covering, has three storeys built on natural rock. Elegant architectural design and wall paintings rich in colours of the Kandyan period, adorn the inside walls and the ceiling of the main image house.
The two large lion paintings and two figures of guards facing each other decorate the two walls of the short corridor to the image house. Inside the image house is a magnificent glory a twelve-foot high Buddha image under a beautiful Makara Thorana .The image house is enriched with five devales devoted to four deities with separate entrances
พวกเราเดินผ่านที่เขากำลังซ่อมแซมหลังคาวัด ผ่านไปชมภาพวาดภายในวัดอันสวยงามภายใน ซึ่งมีพระพุทธรูปตั้งอยู่ แม่บุญเดินเข้าไปกราบแล้วก็เดินออกมาเงียบๆ ปล่อยให้เพื่อนๆ ได้ชมและถ่ายภาพกัน
จากนั้นก็เดินออกมาชมภายนอกบริเวณวัด แดดมันร้อนจนเดินดูอะไรก็ไม่สนุก เลยเดินตรงออกไปจากวัด ที่หน้าวัดมีร้านขายไม้แกะสลักมากมาย คนแกะเป็นชายวัยกลางคนเขาดุแลร้านไปด้วยแกะไปด้วยขายด้วย ยังมีเพื่อนๆ อีกสองคนที่แกะอยู่ที่บ้านเล็กๆ ตรงกันข้ามกับร้าน เพื่อนสาวสามคนพากันเดินชมรอบๆ และซื้อของฝากติดไม้ติดมือ เพราะราคาที่ขายกับฝีมือนั้นนับว่าราคาถูกทีเดียว
แม่บุญเดินหลีกออกไปอีกร้านที่ขายของเบ็ดเตล็ด เพาะมิเชลแอบมากระซิบว่ามีของที่แม่บุญชอบและอยากได้แกจัดการซื้อเรียบร้อยแล้ว ได้ยินเท่านั้นแหละแม่บุญรีบจ้ำอ้าวไปดูหน่อยว่ามันคืออะไร เมื่อไปเห็นตาก็ลุกวาว เพราะเครื่องมือที่เห็นนั้นใช้ทำขนมโดยมีแบบกลมๆ สามแบบให้เปลี่ยน แล้วแต่จะอยากให้แป้งที่ใส่ลงไปมีรูปร่างออกมาอย่างไร ? คล้ายๆ ที่ทำสลิ่ม แถมทำด้วยทองเหลือง ไม่ใช่อลูมิเนียมแบบที่ชามูร์ไปซื้อมาให้ เดาเอาว่ามิเชลคงซื้อเครื่องอันใหญ่ แม่บุญเลยรีบบอกคนขายให้ห่อเครื่องมืออันเล็กลงมาหน่อยให้อีก เผื่อว่าสักวันเครื่องใหญ่เสียจะได้มีสำรองไว้อีกอัน ทำไงได้ ไม่ใช่จะหากันได้ง่ายๆ แถมต้องเดินทางข้ามประเทศมาถึงจะเจอ ถ้ามีขายหน้าปากซอยคงไม่ซื้อเก็บไว้แน่ๆ
แม่บุญเห็นมะพร้าวสีส้มไม่เหมือนบ้านเรา เลยอยากจะลองวาจะหวานหอมรสชาติกลมกล่อมไหม? เด็กหนุ่มคนขายจัดการเฉาะมะพร้าวให้ แล้วก็ยื่นหลอดดูดให้ จัดการดูดน้ำจากมะพร้าวในมือ ไม่ยักหวานออกจะเปรี้ยวนิดๆ ไม่หอมด้วย จากนั้นก็ยื่นมะพร้าวให้เด็กหนุ่มที่ยืนรอเหมือนรู้งานเป็นอย่างดี เขาเฉาะมะพร้าวให้พร้อมกับปาดตรงหัวให้มาเฉาะเนื้อมะพร้าวเอง เนื้อมะพร้าวเป็นตุ่มขรุขระเนื้อไม่เรียบเนียนเหมือนของไทยอีกแหละ พอกินเข้าไปมันแหยะๆ ไม่อร่อยเลยต้องเลิกกิน ฟันลงเลยว่ามะพร้าวน้ำหอมบ้านเราอร่อยเลิศที่สุดในปฐพี หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว อย..รับรอง
จากนั้นชามูร์ก็พากลับมาทางเดิม มาแวะชมความงามของวัดไม้แกะสลัก
Embekke dewalaya (Temple)
is well known around the world for its amazing woodcarvings, Embekke is located close to kandy and about 9km from Kandy. Embekke was built during the Gampola period of King Wickrema Bahu II ( 1371 AD). The woodcarvings can be visible on almost all the wooden surfaces of the Dewalaya, the doors, beams, rafters etc these carvings include , Hansa Puttuwa (entwined swans) double headed eagles, and entwined rope designs, mother breast-feeding child, soldier fighting on horseback, female dancing figures, wrestlers, women emanating from a vein, bird with human figure, combination of elephant-bull and combination of elephant-lion.
รถมาจอดทางเข้าวัด ซึ่งมีเจ้าหน้าที่คอยขายบัตรเข้าชม พร้อมกับบอกให้ถอดรองเท้า ที่วัดนี้มิเชลยอมเข้าไปชมเพราะไม่ต้องเดินไกลมาก ถัดจากศาลาที่เจ้าหน้าที่ประจำการอยู่ เราก็จะเห็นต้นโพธิ์ต้นใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลางก่อนที่จะถึงศาลาไม้หลังเตี้ย ไม่สูงมากนัก เสาไม้แกะสลักงดงามเป็นบางส่วนไม่ใช่ทั้งต้น มองตรงไปทางเข้าเห็นรูปปั้นสิงโตสองตัวยืนเฝ้าทางเข้า เดินผ่านประตูเข้าไปภายในจะเห็นผ้าผืนใหญ่ที่วาดลวดลายเป็นภาพผู้หญิงหรือ ชาย มีหลายมือ แม่บุญเรียกชื่อไม่ถูก ส่วนศาลาด้านข้างก็ไม่มีอะไรพิเศษ
เมื่ออ่านจากหนังสือ มีความรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่ อลังการสมควรที่จะไปดูสักครั้งในชีวิต แต่ขอบอกตามตรงว่า ค่อนข้างจะผิดหวังเพราะลวดลายแกะสลักนั้นไม่ได้สลักเสาทั้งต้นอย่างที่บอก เสาค้ำบนหัวก็เป็นเพียงการเอาไม้มาวางเป็นคานไว้เท่านั้นเอง หากเทียบกับการแกะสลักหิน หรือ การแกะสลักไม้ของชาวอินเดียแล้ว ฝีมือห่างกันราวฟ้ากับดิน คงเป็นการพยายามโฆษณาให้ผู้คนมาเยือนเป็นการกระจายรายได้ให้กับชุมชนเพื่อให้มีรายได้บ้างกระมัง
แปลกที่แม้จะขึ้นชื่อว่ามีฝีมือแกะสลัก แต่ชาวบ้านรายรอบกลับขายผลไม้ที่ปลุกกันไม่กี่อย่าง เอามาขายตรงทางเดินเข้าออกพอให้มีรายได้เท่านั้นเอง หมู่บ้านเล็กๆ ที่อินเดียเขาตั้งหน้าตั้งตานั่งแกะสลักกันทั้งวัน บางหมู่บ้านใช้ขนช้าง ขนม้าเล็กๆ นั่งระบายภาพอย่างวิจิตรตระการตา แต่ชนชาวศรีลังกาอาจจะขาดผู้นำชุมชน หรือขาดครูบาอาจารย์ที่จะมาสอน แต่อีกนั่นแหละ แล้วร้านขายไม้แกะสลักที่พวกเราพึ่งผ่านมาก็มีคนทำเพียงสองสามคนเท่านั้นเอง แล้วอะไรคือสาเหตุให้พวกเขายังคงยากจน...หรือ...ความขี้เกียจ ?? เดินผ่านไปแม่บุญคิดไปด้วยอย่างนี้แหละ
จากนั้นเราก็พากันขึ้นรถเพื่อเดินทางต่อไปยังโรงแรมอีกแห่งเพื่อที่จะขึ้นไปชม Adams peak ในตอนเช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้ ซึ่งจะต้องออกเดินทางตั้งแต่ตีสอง เพื่อให้ขึ้นไปถึงยอดเพื่อชมพระอาทิตย์ขึ้น โรงแรมที่เราจะนอนคืนนี้จึงตั้งแต่ริมเขา ต้นทางก่อนที่จะไปถึงที่นั่น ...รอไปชมกันพรุ่งนี้ค่ะ
ปล. อาหารเย็นเป็นบุฟเฟ่ค่ะ ...เหมือนเดิม ไก่ทอดจนแข็ง อิ อิ
Create Date :20 พฤษภาคม 2560
Last Update :25 กรกฎาคม 2560 23:38:20 น.
Counter : 2608 Pageviews.
Comments :26
- Comment
- นั่งอ่าน นั่งดูภาพลงมาเรื่อย ๆ อมยิ้มซิครับ
เวลาไปเที่ยวพักที่โรงแรม อาหารเช้าคล้ายๆ กันที่แตกต่าง
คือ มีน้อยอย่าง กับมาก...
ผมไปวังเวียง เลยไม่ถ่ายอาหารเช้ามา 555
อาหารเย็นหรือ กลางวัน...ไปเที่ยว ตปท. มักจะเจอ นำ
ไก่ ปลา หมูแช่แข็งมา ละลายทำ จืดชืด..ที่สุด เจอบ่อย
ผมไปเมียนม่า คนขับเรือพาเราไปใกล้พอประมาณให้
ถ่าย ชาวประมงปลอม ยกเครื่องมือจับปลา กลมใหญ่
ด้วยเท้า ให้เรือวิ่งไปช้า ๆ เราก็รีบกดชัตเตอร์ อย่างเร็ว
ไม่ได้รอแสง หรือองค์ประกอบเท่าใด
คนเรื่อทีเราเช่าทั้งวัน ชำเลืองดูแล้ว เร่งเครื่องไปต่อ
มิได้ ให้จ่ายเงินแก่ ประมงปลอม.. คงสงสารเรานะครับ
555 ที่จะจ่ายเงิน (เรือมีหลายลำ)
แต่นักถ่ายภาพมืออาชีพที่ ใช้เวลานาน รอแสงแล้วก็ให้
ประมงปลอม ใช้ปลายเท้าเกี่ยว "มอง" ขึ้นลงหลายเที่ยว
ต้องจ่ายเงินให้แน่เลย
Maeboon Travel Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
โดย: ไวน์กับสายน้ำ
20 พฤษภาคม 2560 6:17:12 น. - ผู้หญิงชาวเขาแบกฟืนนั่นคงจะหนักมากแต่หน้าตายังคงยิ้มแย้ม
พูดถึงที่เค้าขอเงินเป็นค่าตอบแทน ก็อึ้งเล็กน้อย
แต่มาคิดดูมันก็เป็นสิทธิ์ของเค้า อันนี้ก็เห็นด้วยค่ะ
แม่บุญพูดถูกว่าเหมือนเป็นการทำงานอย่างหนึ่ง
ซึ่งพวกเค้าก็ไม่มีรายได้อะไรนะคะ ได้จากตรงนี้ก็น่าจะโอเค
คิดๆไปพวกเค้าก็มีวิสัยทัศน์ดีเหมือนกัน อิอิ
ทึ่งทุกครั้งที่เห็นงานแกะสลักค่ะ มีความรู้สึกว่าเป็นงานที่ใช้ฝีมือมากๆ
กว่าจะได้แต่ละชิ้นคงใช้เวลานานพอดู
วัดเค้าไม่ใหญ่เหมือนบ้านเรานะคะ
วันนี้ชมและอ่านเพลินเช่นเคยค่ะ
Maeboon Travel Blog ดู Blog
โดย: mambymam 
20 พฤษภาคม 2560 6:56:30 น. - ตามมาเที่ยวนำต่อครับแม่บุญ
โดย: moresaw 
20 พฤษภาคม 2560 6:59:10 น. - ถ่ายภาพออกมาได้สวยมากๆค่ะ เนื้อหาน่าสนใจติดตาม
โดย: ลี IP: 188.165.201.164 20 พฤษภาคม 2560 12:42:28 น. - โหวต Travel Blog ครับพี่ไก่
ชอบภาพเปิดมากเป็นพิเศษเลยครับ
องค์ประกบภาพลงตัวมากๆ
ปกติผมไปเที่ยวกับทัวร์
ก็ไม่เคยถ่ายภพอาหารในโรงแรมเลย
เพราะรู้สึกว่ามันเหมือนๆกันไปหมดครับ 555
มะพร้าวบ้านเราคงจะหอมอร่อยจริงๆนะครับ
ฟังจากที่พี่ไก่เล่าแล้ว
คงจะคนละสายพันธุ์กันเลย
โดย: กะว่าก๋า 
20 พฤษภาคม 2560 12:44:55 น. - ตามแม่บูยมาเที่ยวต่อค่า
โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 
20 พฤษภาคม 2560 13:11:48 น. - ฝากกำลังใจจองที่ค่ะ อยู่บ้านป่าอีกแล้ว ภาพไม่ขึ้น
ไว้กลับมาอ่านนะคะ
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
tuk-tuk@korat Diarist ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
เนินน้ำ Food Blog ดู Blog
toor36 Education Blog ดู Blog
สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog
secreate Food Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog
โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า 
) 20 พฤษภาคม 2560 14:32:40 น. - ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะแม่บุญ
หนึ่งต้องสารภาพตามตรงว่าประเทศแขกกับหนึ่งไม่ค่อยจะถูกโฉลกกันนัก คงได้แต่ตามเที่ยวกับแม่บุญในบล็อกแต่คงสละสิทธิ์ไปเที่ยวเองนะคะ พูดถึงอาหารเวลาไปเที่ยวแล้วอาหารไม่ถูกปากนี้เป็นอะไรที่ทรมานจริงๆค่ะ
โดย: AdrenalineRush 20 พฤษภาคม 2560 21:52:08 น. - ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ไก่
เส้นทางชีวิต
เราเลือกได้
และต้องเลือกเองจริงๆครับ
เรื่องส่งภาพ
พอพี่ไก่ทักมา
ผมเลยลองเลือกรูปดูแล้วครับ
แต่จะให้มาดามเป็นคนจัดการส่ง
รายได้ทั้งหมด ผมบอกแล้วว่ามอบให้ภรรยาครับ 5555
โดย: กะว่าก๋า 20 พฤษภาคม 2560 23:42:27 น. - มาเที่ยวต่อครับแม่บุญ
เวลาไปเที่ยววัด หรือ โบราณสถาน ผมจะใส่ถุงเท้าครับ เวลาถอดรองเท้าเดินบนพื้นร้อนๆจะไม่ร้อนครับ
โดย: สองแผ่นดิน 
21 พฤษภาคม 2560 0:40:22 น.
สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่
โดย: กะว่าก๋า 21 พฤษภาคม 2560 6:33:47 น.- สวัสดีในวันหยุดค่ะแม่บุญ
ขอบคุณที่แวะชมดอกกาหลงค่ะ
โดย: mambymam 21 พฤษภาคม 2560 11:33:58 น. - อยากรู้ขึ้นมาเลยค่ะพี่ไก่ ว่า รร ให้กินอะไรเป็นอาหารเช้า 555
เรื่องุ่ายรูปแล้วเสียตังค์ กลายเป็นวัฒนธรรมไปแล้วค่ะพี่ไก่ ถ้าไม่เรียกร้อง เขาก็อยากให้นะคะ แต่บางที่ บังคับยัดเยียดกันเลยค่ะ
โดย: Sai Eeuu 21 พฤษภาคม 2560 20:38:40 น. - หนูชอบภาพหญิงชาวเขาแบบฟืน และอีก 2-3 ภาพถัดมาค่ะ ถ้าเป็นหนูคงบอกให้จอดรถ และขอถ่ายรูปเหมือนกัน ค่าตอบแทน ... ถ้าเค้าไม่ขอ คงให้ แต่ก็เนาะ ถ้าเค้าจะขอ ก็ควรจะได้อีกนั้นล่ะค่ะ
ไม่เคยลองน้ำมะพร้าวที่อื่นค่ะ แต่เชื่อว่ามะพร้าวน้ำหอมบ้านเราอร่อยหอมหวานที่สุดในโลกค่ะ
เหมือนพิมพ์ขนมใช่ไหมคะ ที่เปลี่ยนได้สามแบบ
หนูว่างานแกะสลักไม้บ้านเรา (หรือแกะผลไม้แบบพี่แม่บุญ) ฝีมือสุดยอดไม่น้อยหน้าที่ไหน ๆ เนาะคะ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ปรัซซี่ Review Food Blog ดู Blog
AdrenalineRush Review Food Blog ดู Blog
kae+aoe Parenting Blog ดู Blog
Raizin Heart Movie Blog ดู Blog
กะว่าก๋า Photo Blog ดู Blog
lovereason Literature Blog ดู Blog
haiku Art Blog ดู Blog
tuk-tuk@korat Music Blog ดู Blog
Maeboon Travel Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 
21 พฤษภาคม 2560 20:51:40 น. - ถ้ำมรกต เห็นเค้าว่า น้ำลงเยอะ เลยขุ่นไปหน่อยค่ะ เสียดาย แต่ถึงกระนั้นก็ยังสวยนะคะ สมกับเป็นอันซีนล่ะค่ะ
โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 21 พฤษภาคม 2560 20:52:49 น. - ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ไก่
ผมบอกเธอแล้ว
เพราะจริงๆผมไม่ค่อยอยากส่ง
เพราะไม่มีเวลาส่งครับพี่
ก็เลยบอกว่าถ้าเธออยากองทำ
ก็ยกรายได้ให้ไปเลย 5555
เผื่อจะเป็นแรงจูงใจได้บ้างครับ 555
โดย: กะว่าก๋า 21 พฤษภาคม 2560 22:20:21 น.
สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่
โดย: กะว่าก๋า 22 พฤษภาคม 2560 6:45:02 น.- ขอบคุณที่แบ่งปัน
โดย: Kavanich96 23 พฤษภาคม 2560 4:08:38 น.
สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่
มูซาชิผมเคยอ่านเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว
อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง
แต่พอปีนี้ซื้อมาอ่านอีกรอบ
ชอบเลยครับ
เหมือนแนวคิดบางอย่างในตัวเรา
ไปสอดคล้องกับแนวคิดของมูซาชิ
ก็เลยชอบมากครับ
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ 
โดย: กะว่าก๋า 23 พฤษภาคม 2560 6:38:13 น.- ถ่ายภาพแล้วให้ค่าตอบแทน ดีนะคะถือว่าเราทำบุญไปด้วย
แม่บุญเครื่องเทศที่ศรีลังกาเยอะนะ แม่บุญซื้อกลับไปป่าวคะ
เนี่ยหนูกินชินนามอนผสมน้ำผึ้งได้อาทิตย์แล้ว
น้ำหนักหนูลง 1 กิโลแนะคะ ต้องกินชินนามอนของแท้นะ
เครื่องเทศชินนามอนที่ศรีลังกาของแท้นะคะ
ถ้ามีลองดื่มดูซิคะ เอาภาพไปขายอีกป่าวคะ
โดย: Mitsubachi 25 พฤษภาคม 2560 11:18:46 น. - Maeboon Travel Blog ดู Blog
ไว้กลับมาอ่านครับ
โดย: ขุนเพชรขุนราม 
25 พฤษภาคม 2560 12:52:08 น. - เยาวราช สำเพ็ง พาหุรัด เดินทะลุถึงกันยาว ๆ หนูก็เดินค่ะ ถ้าไม่สะพายกล้องไปด้วย คงหอบของกินรุงรังเหมือนกันค่ะ
โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 25 พฤษภาคม 2560 19:36:01 น. - ตามมาเที่ยวด้วยค่ะแม่บุญ
เมืองไทยเรานี้แสนดีนักหนา อุดมสมบูรณ์ และที่สำคัญอร่อยที่สุดในโลกเนาะ
บางทีวิถีชีวิตก็อาจทำให้พวกเขาเป็นอย่างนั้น ไม่ได้ขี้เกียจหรอกค่ะ
คนทำครัวเห็นอุปกรณ์และเครื่องครัวไม่ได้ค่ะ ต้องซื้อ ^__^
โดย: เนินน้ำ 
25 พฤษภาคม 2560 20:30:20 น. 
โดย: ขุนเพชรขุนราม 28 พฤษภาคม 2560 20:25:22 น.- ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ไก่
หนังสือกวีในบ้านเราตอนนี้
หายใจรวยรินมากครับ
คนเขียนน้อย
คนอ่านน้อยครับ
โดย: กะว่าก๋า 28 พฤษภาคม 2560 20:59:00 น.
สวัสดียามเช้าครับพี่ไก่
โดย: กะว่าก๋า 29 พฤษภาคม 2560 6:39:17 น.
คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณmambymam, คุณmoresaw, คุณกะว่าก๋า, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณAdrenalineRush, คุณสองแผ่นดิน, คุณSai Eeuu, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณMitsubachi, คุณRain_sk, คุณเนินน้ำ